เครื่องกำเนิดโอโซนสูงสุด
ส่วนประกอบของระบบเครื่องกำเนิดโอโซน
การประยุกต์ใช้ เครื่องกำเนิดโอโซน กระบวนการส่วนใหญ่อยู่ในสามรูปแบบดังต่อไปนี้:
- การปรับสภาพ O3. (2) การบำบัดด้วยถ่านกัมมันต์ทางชีวภาพด้วย O3 รวมกับการกรองถ่านกัมมันต์แบบละเอียด (3) การฆ่าเชื้อด้วย O3.
ไม่ว่าอะไรก็ตาม O3 มีการใช้กระบวนการ, พืชน้ำโอ3 ระบบประกอบด้วยสี่ส่วนพื้นฐานดังต่อไปนี้: (1) แหล่งก๊าซ (2) โอ3 ระบบการสร้าง (3) โอ3 ติดต่อสระว่ายน้ำ (4) ระบบทำลายก๊าซหาง.
แหล่งอากาศหลักมีสามแหล่ง, หนึ่งคือการใช้ออกซิเจนเหลวบริสุทธิ์สำเร็จรูป, ประการที่สองคือการเตรียมออกซิเจนที่เป็นก๊าซบริสุทธิ์ด้วยอากาศที่ไซต์งาน, และประการที่สามคือการใช้อากาศโดยตรง. เพื่อปรับปรุงความเข้มข้นของ O3, ประหยัดพลังงาน, และลดขนาดอุปกรณ์และท่อส่ง, เครื่องกำเนิด O3 ขั้นสูงในปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้สองวิธีแรกในการเตรียม O3. วิธีที่สามเหมาะสำหรับโอกาสที่เอาต์พุต O3 มีน้อย.
การเกิดขึ้นของ O3 เสร็จสิ้นโดยเครื่องกำเนิด O3, และเครื่องกำเนิดหลอดมีการใช้งานกันอย่างแพร่หลายที่สุดในปัจจุบัน.
ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อเอาต์พุตและความเข้มข้นของ O3 คือแรงดันคายประจุ, ความถี่ในการจำหน่าย, แรงดันแก๊สและอุณหภูมิน้ำหล่อเย็น. โดยเฉพาะ, เอาต์พุต O3 และความเข้มข้นของเครื่องกำเนิด O3 จะเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของแรงดันไฟฟ้าและความถี่ในการปล่อย, และลดลงตามแรงดันแก๊สและอุณหภูมิน้ำหล่อเย็นที่เพิ่มขึ้น. การปฏิบัติได้พิสูจน์แล้วว่าแรงดันไฟฟ้าจำหน่ายทั่วไปคือ 3000 - 9000 วี, ความถี่ในการปล่อยคือ 800 ~ 1,000เฮิร์ต, ความดันการจ่ายก๊าซคือ 0.21 ~0.23เมกะปาสคาล, และอุณหภูมิน้ำหล่อเย็นน้อยกว่า 30°C.
เครื่องกำเนิดโอโซน การสัมผัสหมายถึงกระบวนการกระจายก๊าซ O3 ลงในของเหลวในลักษณะใดลักษณะหนึ่งและทำให้สัมผัสกับของเหลวจนหมดและทำให้ปฏิกิริยาที่คาดหวังเสร็จสมบูรณ์. กระบวนการนี้สำเร็จได้ด้วยเซลล์สัมผัส O3. วัตถุประสงค์ของกระบวนการที่แตกต่างกันและปฏิกิริยาที่เกี่ยวข้องจะกำหนดรูปแบบคอนแทคเตอร์และเวลาในการสัมผัสในเซลล์สัมผัส. รูปแบบของคอนแทคเตอร์ส่วนใหญ่ประกอบด้วยหน้าสัมผัสการแพร่กระจายของไมโครบับเบิ้ล, หน้าสัมผัสการแพร่กระจายของกังหัน, หน้าสัมผัสการแพร่กระจายของเจ็ทน้ำและหน้าสัมผัสการแพร่กระจายของฟิลเลอร์. ในปัจจุบัน, หน้าสัมผัสการแพร่กระจายของเครื่องเป่าน้ำมักใช้กับน้ำดิบ, และการสัมผัสการแพร่กระจายของไมโครบับเบิลเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับน้ำสะอาด.
ระบบทำลายก๊าซไอเสียจะรวบรวมก๊าซ O3 ที่เหลือที่ปล่อยออกมาจากคอนแทคเตอร์ และสลายตัวเป็น O2 ที่ไม่เป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม. มีสองวิธีหลักในการทำลายแก๊สหาง, วิธีหนึ่งคือวิธีตัวเร่งปฏิกิริยาทางเคมี, อีกวิธีหนึ่งคือวิธีการสลายตัวด้วยความร้อน. ในปัจจุบัน, วิธีการสลายตัวด้วยความร้อนถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย.